Financiering

Mark van Loon: “Zonder subsidie was het Open Innovatietraject niet mogelijk geweest, omdat investeringen en samenwerking simpelweg te risicovol waren voor het bedrijf.”

 

Er wordt onderscheid gemaakt tussen monetaire en niet-monetaire open innovatie (Dahlander, Gann, 2010). In het laatste geval zijn de voordelen van open kennisdeling niet (direct) uit te drukken in geld (Hagedoorn, Ridder, 2012). Financiële voordelen kunnen dan op langere termijn worden behaald of in andere vormen, zoals diensten (technische ondersteuning, mankracht) of andere middelen (kennis, delen of uitlenen van productieapparatuur) (Jonker, 2013).

Een voordeel van niet-geldelijke samenwerking of kennisuitwisseling is dat er niet of minder snel op formele wijze (bijvoorbeeld met contracten) gewerkt hoeft te worden. De informele omgang bevordert bovendien de sociale relatie, het vertrouwen en de wederkerigheid tussen partijen. Hierdoor wordt de drempel voor langere termijn samenwerking lager. Meer zakelijk gezien kan het delen van informatie dan ook worden gezien als een vorm van adverteren voor het bedrijf, waarmee het imago kan worden verbeterd (Dahlander, Gann, 2010).

De vraag is of het geslotenbeurzenprincipe een realistische benadering is, of één die slechts op papier interessant is. Hoewel er al wat voorbeelden bestaan over vrije kennisdeling tussen concurrenten in de ijzerindustrie (Allen, 1983) en tussen concurrenten in de mijnindustrie (Nuvolari, 2004), lijken deze gevallen eerder uitzondering dan regel. In een artikel van Hagedoorn en Ridder (2012) gaan de auteurs dezelfde discussie aan en uit hun case study blijkt dat partijen in de praktijk maar al te vaak patenteren om hun informatie te kunnen verkopen.